ผู้บริหารสามคนของสหภาพสมาคมไลบีเรียในอเมริกา (ULAA) เว็บตรงเรียกร้องให้สมาชิกสภานิติบัญญัติยกเลิกกฎหมายคนต่างด้าวและสัญชาติ โดยเฉพาะมาตรา 22 ซึ่งกล่าวถึง ‘การสูญเสียสัญชาติ’ตามนาง. Alfred Sieh, ประธานคณะกรรมการ ULAA, Frank Carter, รองประธานบริหารแห่งชาติ, ULAA และ Conrade Nyenkan สมาชิกคณะกรรมการบริหาร, ULAA กฎหมายฉบับปัจจุบันในหนังสือต่อต้านพลัดถิ่นไลบีเรีย ซึ่งทำให้พวกเขาต้องยึดถือเพราะสถานการณ์บางอย่างที่อยู่นอกเหนือการควบคุม เพิ่มสัญชาติของชาติอื่น
ดูเหมือนว่ามาตรา 22 กฎหมาย
คนต่างด้าวและสัญชาติ พ.ศ. 2517 ที่แก้ไขเพิ่มเติมซึ่งกล่าวถึง ‘การสูญเสียสัญชาติ’ คือสิ่งที่ ULAA คิดว่าเป็นปัญหาสำหรับพวกเขาและจำเป็นต้องยกเลิก มาตรา 22.1 “การกระทำที่ทำให้เสียสัญชาติ นับตั้งแต่วันที่มีผลใช้บังคับของตำแหน่งนี้ บุคคลซึ่งเป็นพลเมืองของไลบีเรียไม่ว่าจะโดยกำเนิดหรือการแปลงสัญชาติ จะต้องเสียสัญชาติโดย (ก) ได้รับการแปลงสัญชาติในอีกรัฐหนึ่งตามคำร้องขอของเขาเอง เมื่อได้ยื่นคำขอรับมอบอำนาจโดยชอบแล้ว ตัวแทนหรือโดยการแปลงสัญชาติของผู้ปกครองที่มีกฎหมายอารักขาของบุคคลดังกล่าว โดยมีเงื่อนไขว่าบุคคลใดตามมาตรานี้ต้องไม่เสียสัญชาติอันเนื่องมาจากการแปลงสัญชาติของบิดามารดาหรือบิดามารดาในขณะที่บุคคลดังกล่าวมีอายุต่ำกว่า 21 ปี เว้นแต่บุคคลดังกล่าวจะไม่เข้าไปในไลบีเรียเพื่อจัดตั้งถิ่นที่อยู่ถาวรก่อน วันเกิดที่ยี่สิบสาม; (b) สาบานหรือยืนยันหรือประกาศอย่างเป็นทางการอื่น ๆ เกี่ยวกับความจงรักภักดีต่อรัฐต่างประเทศหรือส่วนย่อยทางการเมือง หรือ (c) การใช้ทางเลือกโดยเสรีในการเข้าหรือรับราชการในกองกำลังติดอาวุธของรัฐต่างประเทศ เว้นแต่ก่อนการเข้าหรือบริการดังกล่าว รายการหรือบริการดังกล่าวได้รับอนุญาตเป็นพิเศษจากประธานาธิบดี (ง) การออกเสียงลงคะแนนในการเลือกตั้งทางการเมืองในต่างประเทศหรือลงคะแนนเสียงในการเลือกตั้งหรือประชามติเพื่อกำหนดอำนาจอธิปไตยของรัฐต่างประเทศเหนือดินแดนต่างประเทศ หรือ (จ) การสละสัญชาติไลบีเรียอย่างเป็นทางการต่อหน้าเจ้าหน้าที่ทางการทูตหรือกงสุลของไลบีเรียในต่างประเทศในรูปแบบดังกล่าวอาจกำหนดโดยรัฐมนตรี
ต่างประเทศ การออกเสียงลงคะแนน
ในการเลือกตั้งทางการเมืองในต่างประเทศหรือลงคะแนนเสียงในการเลือกตั้งหรือประชามติเพื่อกำหนดอำนาจอธิปไตยของรัฐต่างประเทศเหนือดินแดนต่างประเทศ หรือ (จ) การสละสัญชาติไลบีเรียอย่างเป็นทางการต่อหน้าเจ้าหน้าที่ทางการทูตหรือกงสุลของไลบีเรียในต่างประเทศในรูปแบบดังกล่าวอาจกำหนดโดยรัฐมนตรีต่างประเทศ” (ง) การออกเสียงลงคะแนนในการเลือกตั้งทางการเมืองในต่างประเทศหรือลงคะแนนเสียงในการเลือกตั้งหรือประชามติเพื่อกำหนดอำนาจอธิปไตยของรัฐต่างประเทศเหนือดินแดนต่างประเทศ หรือ (จ) การสละสัญชาติไลบีเรียอย่างเป็นทางการต่อหน้าเจ้าหน้าที่ทางการทูตหรือกงสุลของไลบีเรียในต่างประเทศในรูปแบบดังกล่าวอาจกำหนดโดยรัฐมนตรีต่างประเทศ”
คาร์เตอร์เปิดเผยว่าน่าเสียดายที่ชาวไลบีเรียบางคนที่บ้านกลัวว่าพี่น้องของพวกเขาซึ่งอาศัยอยู่ในพลัดถิ่นจะกลับมาในสักวันหนึ่งและเอา “งาน” ทั้งหมดของพวกเขาออกไป และเลือกปฏิบัติต่อพวกเขาว่าพวกเขาไม่ใช่ ” ชาวไลบีเรีย” แต่ชาวต่างชาติ เขาเล่าประวัติศาสตร์ว่าสิ่งนี้เริ่มต้นขึ้นในปี 1950 เมื่อชาวต่างชาติเดินทางมาไลบีเรียและรับงานสาธารณะที่ร่ำรวย และไม่มีความกลัวใด ๆ จากไลบีเรียจนถึงปี 1974 ตามที่เขากล่าว นี่คือช่วงเวลาที่ ULAA ก่อตั้งขึ้นและชาวไลบีเรียจำนวนมากขึ้นที่ไปโรงเรียนในต่างประเทศได้เริ่มต้นขึ้น กลับบ้านคาร์เตอร์เสริม: “สิ่งที่เกิดขึ้นในเวลานั้นคือพวกเขาต้องการให้แน่ใจว่าผู้คนจะไม่มาที่นี่เพื่อทำงาน น่าเสียดาย ณ จุดนี้ ชาวไลบีเรียกำลังทำเพื่อไลบีเรีย ชาวไลบีเรียที่มีโอกาสมาที่นี่กำลังบอกว่าเมื่อกฎหมายนั้นผ่าน เราสามารถเริ่มทำงานกับกฎหมายนี้ได้เพราะเรายังกลัวว่างานของเราจะถูกปลดออกไป”
ตามที่เขาพูด มีชาวไลบีเรียเพียงไม่กี่คนในต่างประเทศที่อาจคิดที่จะหางานภาครัฐกลับบ้าน และส่วนใหญ่มีสถานประกอบการรวมถึงบริษัทที่ส่งผลกระทบโดยตรงต่อชีวิตของเพื่อนไลบีเรียของพวกเขาที่บ้านเว็บตรง / บาคาร่าเว็บตรง
